Wees sterk en moedig
Het zou volgens de agenda een drukke week worden, en dat werd het! En of ik daar zin in had? Nee! Want na de inval van de russen in Oekraine vind ik het moeilijk om gewoon maar door te gaan met alles alsof er niets aan de hand is. Beelden van zwaar geweergeschut en bombardementen rollen van minuut tot minuut over de buis en wij blijven gewoon doen wat we al deden. Het voelt dubbel en eerlijk gezegd niet goed. Maar toch, ik word verwacht dus ga ik.
Woensdagavond werden de degens gekruist in het Griftlandcollege. In een aula vol met met name partijleden en een handvol inwoners en leerlingen werd het een gezapige avond. We spraken ondermeer over de stem van jongeren, over de energieopgave en over windmolens. Een echte discussie kwam zelden op gang. Donderdag was de verkiezingskaravaan in Soesterberg. In het voormalig Officiercasino was een breed aangekondigde debatavond georganiseerd. Vanaf de parkeerplaats lopend kreeg dit historische gebouw in het licht van Oekraïne toch ineens een heel ander gevoel. Er waren best wat mensen alhoewel de stoelen niet allemaal gebruikt werden.
Ook hier weer stellingen waar je eigenlijk maar één kant mee op kon. “Soesterberg moet veiliger, of voorzieningen moeten meegroeien”. Daar kun je toch niet tegen zijn? Om me heen zag ik vooral lijsttrekkers die alles zouden oplossen als zij de macht zouden krijgen. Budgetten en belangen doen er niet meer toe, geld speelt ineens geen enkele rol, het wordt voor u opgelost hoor ik meerderen zeggen. Ik heb daar echt moeite mee. Inwoners wordt iets voorgespiegeld wat gewoon niet waar is, wat niet kan en geen recht doet. Maar het is verkiezingstijd nietwaar? Ik kijk nog eens goed de zaal in en geloof niet dat de aanwezigen zich zomaar laten foppen.
Zaterdag stonden we natuurlijk weer op allerlei drukke plaatsen in de openbaarheid. Een mooi moment om andere partijen eens te bevragen naar opmerkingen die gemaakt worden op met name social media. Waar inwoners opnieuw verhaaltjes gepresenteerd krijgen of waar opmerkingen worden gemaakt die onwaar zijn. Maar er is weinig gehoor. “Het is verkiezingstijd en dan kun je zoiets verwachten toch ” is het antwoordt. “Doen jullie dat niet dan?” Nee, wij doen dat niet. Wij proberen het eerlijke en soms pijnlijke verhaal te vertellen. We maken dingen niet mooie dan ze zijn.
Soms is het niet anders. Dat de energietransitie ons allemaal raakt en pijn doet, en dat er geld en ruimte nodig is om energie op te wekken. Of dat er dringend ruimte nodig is om woningen te bouwen en we daarvoor misschien wel de hoogte in moeten of een stukje van de polder moeten aanspreken. Dat woningen steeds duurder en daardoor onbereikbaar worden. Dat we koortsachtig zoeken naar veilige locaties voor windmolens. Dat is voor inwoners niet fijn, dat doen pijn en dat begrijpen we. Maar als we onze jongeren toekomst willen bieden moeten we nu keuzes maken. En zeker in het licht van de gebeurtenissen in de Oekraïne hebben we geen tijd te verliezen.
Keuzes die soms pijn doen omdat ze geld, groen of uitzicht kosten. Op het Griftland sprak een wat verlegen leerlinge de hoop uit dat we beter naar hen zouden luisteren. Het gaat om onze toekomst sprak het meisje. Ik moest denken aan het verhaal van Jozua uit de Bijbel. “Wees sterk en moedig” Dat zag ik haar doen. Al die lijsttrekkers en bestuursleden van zovele partijen. En daar stond ze, haar zorgen over haar toekomst te delen. Ze was bezorgd, boos en gefrustreerd tegelijk. Het duurt allemaal zo lang, maak n u eens keuzes zei ze. Ik complimenteerde haar na afloop met haar verhaal en oproep. En tegelijk roep ik het ook tegen mezelf, en tegen jou, laten we sterk en moedig zijn.
De samenleving staat voor enorme uitdagingen. Er is veel onzekerheid, er is wantrouwen, er is schaarste en er is zelfs een oorlog uitgebroken. Laten we naar elkaar luisteren en eerlijk zijn. Samen Recht Doen, juist als het moeilijk is. Schouder aan schouder. Dat wens ik de bevolking in Oekraïne eveneens toe. Wees sterk en moedig, sidder niet en wordt niet verstrikt, want de Here uw God is met u, overal waar u gaat.
